Het is nu alweer meer dan een jaar geleden dat Jelle en ik, samen met Martin en Gerke, in het arctische gebied op expeditie zijn geweest. De tijd vliegt voorbij en daarom een kort video verslag van onze belevenissen in een gebied waar de tijd toch wel even stil leek te staan.

 

De video komt het best tot zijn recht met de volumeknop open!!! Enjoy!


english - It's been over a year since our expedition in the arctic region took place. Time flies and that's why I post a short video report of our experiences in a region where time seems to stand stil.


Pump up the volume to watch the video!! Geniet!!

 


Inspired by the pictures of an earlier expedition to Ren Land, led by Dick Griffiths in 2007 and reported in the American Alpine Journal in 2008, a small expedition of four Dutch climbers took place from August 8 till August 30, 2009. Base camp was put up at the end of Skillebugt Inlet that penetrates Renland on the Southeast.

Niek de Jonge and Jelle Staleman planned to make alpine style first ascents with their main goal being a 900 m high loose standing pillar named The Cenotaph. Martin Fickweiler and Gerke Hoekstra planned to make a big-wall style first ascent of the so called Shark Tooth. But due to impassable rivers the Shark Tooth turned out to be inaccessible.

From base camp it was a 16 kilometer walk over the Apusinikajik glacier to the base of The Cenotaph. On August 12, Staleman & de Jonge made a first attempt to climb a beautiful direct line on the Cenotaph. Beforehand there seemed to be a blank section above an obvious spire which they hoped to pass with help of aiding techniques. It turned out it was impassable without drilling an exceptional amount of bolts or rivets. The unfinished route was called Disappointment Pleasure (600m UIAA VII). The first 250 meters of the route consisted of very bad quality gneiss. Especially the retreat through this left leaning corner turned out to be heinous and quite dangerous.

The other team, G. Hoekstra and M. Fickweiler, returned from the inaccessible Shark Tooth to find a big-wall objective on the main head wall of The Cenotaph. But due to the bad rock quality they decide to go for an alpine style free ascent instead. Fickweiler & Hoekstra climbed the first 5 pitches of Disappointment Pleasure and they established an abseil station for a safer return. On August 17 both teams started with a free ascent of The Cenotaph. Fickweiler & Hoekstra started of first and climbed a line of least resistance. They called their route First Ascent Route (900m UIAA VII). Staleman & de Jonge took a more direct line and joined the last few pitches just climbed by Fickweiler and Hoekstra arriving one our later on the summit. They called their route Controversy (900m UIAA VII).

On August 25 Staleman & de Jonge climbed a 2000 m high mountain on the eastern side of the Apusinikajik glacier. Expecting an easy ascent of the unclimbed mountain they decided to take only the bare minimum; one pair of crampons, one ice-axe, one rope and a few cams and wires. The first 1300 m consisted of easy terrain through a debris slope, with rather big boulders, following 3rd to 4th class terrain up to the shoulder. From here they climbed mixed terrain and firn up to 50 degrees. Having only one pair of crampons and one ice-axe slowed them down considerably. The last 200 m were climbed on (surprisingly) good quality gneiss with difficulties up to French 6a. The last pitch up to the summit was the hardest, 6b+ with minimal protection. The overall alpine grade of the route is regarded TD/TD+.

We named the mountain McDonnell Peak after Gerard McDonnell who tragically died on K2 in 2008. We believe that a person who tries to save the lives of fellow climbers with literally the risk of loosing his own life is a true hero. Only one mountain named after him is not nearly enough to show our respect to such a heroic act of mountaineering comradeship!!

On August 28 Fickweiler en Hoekstra made the first ascent of a 1000m high mountain close to base camp. The whole route was climbed simultaneously up and down. Due to little visibility because of fog covering the mountain the pair made a big cairn on the summit. A few days later when the weather cleared they could check with binoculars that they visited the true summit. They named their route The Small Lion (450m UIAA IV).





 

 

 

 

 

 

 

 

 

foto2

foto3

 

Dat dingen meestal anders gaan dan van tevoren verwacht of gehoopt blijkt maar weer met het verloop van onze expeditie. En eigenlijk is dat maar goed ook want dat is natuurlijk de hele essentie van het beleven van avontuur.
De expeditie is voor Jelle en mij heel succesvol verlopen. Toch zijn we twee weken eerder terug dan gepland. De voornaamste reden hiervoor was toch wel de matige rotskwaliteit en de lage potentie van echte steile wanden. Dit is nou eenmaal een risico dat je loopt als je alleen wat foto's van het gebied hebt tijdens de voorbereiding.
Een klein minpunt tijdens de expeditie was toch wel de slechte communicatie. Zo is niet een sms-bericht van ons aangekomen en zijn de pogingen van Arjan om ons een bericht terug te sturen ook nooit aangekomen. Via Martin's blog , met ingesproken voicemails, hebben jullie een beetje kunnen volgen wat hun allemaal gedaan hebben. En nu dan even een beknopt verslag van de ontwikkelingen van Jelle en mij in Groenland:

Jelle heeft net gebeld. Het gaat goed! Jelle en Niek hebben een flinke wandelberg beklommen van 2000 meter die toch meer dan een wandelberg was. Best een uitdaging. Niek en Jelle zijn tevreden en hebben hun doel bereikt. Omdat het weer niet meer zo best is en de beide andere klimmers meer uitdaging verwacht hadden komen de mannen eerder naar huis. Op 3 september vliegen zij om 8 uur plaatselijke tijd weer terug. Op 31 augustus vertrekken zij met de boot. Ze zijn op de hoogte van het feit dat SMSen niet werkt met de Sat. telefoon.

Groet, Dieke

De telefoon verbinding laat nog steeds te wensen over en ik heb zelf al een tijdje geen nieuws van onze Groenlandgangers ontvangen. Het probleem is dat ze nog niet beseffen dat hun smsen naar mij niet aankomen, dat die van mij hen ook niet bereiken en dat ze, om batterijen te sparen de satelliet telefoon uit hebben staan. Niek heeft wel zijn ouders weten te bereiken en van hen kregen we het volgende berichtje:

Beste mensen,
Niek belde net. Het gaat goed met ze, maar de klimavonturen vallen een beetje tegen. Ze hebben, zoals bekend, het hoofddoel, de 900 m hoge pilaar wel beklommen, daar zijn ze heel blij mee, maar na enkele verkenningstochten naar het noorden en het zuiden weinig technisch moeilijke wanden gevonden. Zoals ook al eerder vermeld is een interessante berg door een snelstromende gletsjerrivier niet te bereiken en een veerdienst is er nog niet. Al met al valt het wat tegen wat betreft technisch interessante beklimmingen. Binnenkort gaan ze wel wat minder steile wanden beklimmen. Wij wensen ze ondanks dit toch veel klimplezier en vooral een veilig avontuur. Zachte steen is toch linker dan graniet. Ijsberen waren ze nog niet tegengekomen.
Groeten, Kitty en Job.


Als er iemand een veerboot beschikbaar heeft in de buurt van de Skillebugt dan denk ik dat we wel een paar klimmers blij kunnen maken....

We kregen via het gastenboek nog het volgende berichtje van Jelle's moeder:

Beste mensen,
Jelle heeft net gebeld met de sat. telefoon. Het gaat goed, zoals Martin al vertelde in zijn voicemail hebben zij een berg beklommen. Ze hebben genoeg te eten maar niet overmatig. Dat wordt dus weer volproppen als ze terug komen. Jelle en Niek willen nog graag 2 onbeklommen bergen beklimmen en deze een naam geven. Maar hun doel is al gehaald met de 1e berg. De berg was van erg zachte steen, wat het klimmen niet gemakkelijk maakte.
Fijn te horen dat het goed gaat.
Groet,
Dieke en Erik

Blijkbaar vangen de mannen dus inderdaad te weinig vis en moet er aan die skills nog wat gewerkt worden. Van Martin hoorden we al dat de bergen van gneiss zijn en niet van graniet, wat dus goed overeenkomt met de benaming 'zachte steen' in het berichtje van Jelle. Gisteravond heeft Niek verder nog geprobeerd een berichtje op de voicemail in te spreken, maar na 3 woorden ging de verbinding al verloren. Groenland blijkt dus zelfs met satelliet telefoon een echte uithoek te zijn. Anyways, daar waren ze ook naar op zoek, dus het zal wel goed komen.

Image
De pilaar op 14 km van de Skillebugt
Eindelijk, het eerste directe nieuws van Niek en Jelle in Groenland. En wat blijkt, ze hebben nu al een mooie nieuwe route geopend op de pilaar die het hoofddoel was van hun expeditie. De smssen van en naar de satelliet telefoon lijken meestal niet aan te komen en daarom horen we dit pas nu. Niek heeft het volgende voicemail bericht ingesproken:

Hoi, hier Niek vanuit het basiskamp. we zijn heel benieuwd of onze sms-berichten aankomen, aangezien we van Martin hebben gehoord dat een aantal van zijn berichten niet waren doorgekomen. Kun je ons voortaan terug sms-en als je een bericht ontvangt, anders is het moeilijk om te weten of het nieuws doorkomt in Nederland. We hebben de pilaar 14 km stroomopwaarts van de Skillebugt beklommen en een 900 meter lange mooie route geopend. We hopen zo snel mogelijk wat van je te horen. Groeten, Jelle en Niek.

Ik had ze al een keer gesmst omdat ik vermoedde dat er iets mis ging met de berichten. Dat blijkt dus te kloppen en ze hebben duidelijk ook mijn bericht niet gekregen. Vanaf nu communiceren we dus per voicemail.

Goed nieuws van Niek en Jelle. Ze zijn met Martin en Gerke gisteren aangekomen in IJsland, waar ze op werden gewacht door Marianne. Deze oude bekende woont nu in IJsland en heeft de mannen rondgereden en geholpen bij het winkelen. Daar komt een vrouw die ook nog vloeiend ijslands spreekt en de weg weet natuurlijk super van pas. Ze werd dan ook onmiddelijk expeditie prinses gedoopt.

De expeditie maaltijden, besteld bij een IJslandse shop, waren op tijd geleverd en werden dus ook opgehaald. Een supermarkt was goed voor de rest van de proviand. Het was behoorlijk lastig om voor 39 dagen repen en extra ontbijt en maaltijden in te slaan. Hebben we teveel, of redden we het er net mee?

Verder is volgens Niekske de sfeer super en zijn ze 'PSYCHED' en klaar om er tegen aan te gaan.

Greenland Expedition

Image
From August 6 till September the 17th of this year a small expedition will take place in a very remote area on the east coast of Greenland. The destination Renland is a peninsula situated 500 km north of the polar circle in between the world?s biggest fjord and the Greenland icecap. Renland contains a treasure of unclimbed mountains with steep granite pillars and faces of more then 1200 meter in height. In a period of six weeks we will climb unclimbed peaks by not necessarily the easiest route. Due to the lack of information the expedition will have a high amount of exploration.

The expedition will take place together with an other climbing team consisting of Gerke Hoekstra and Martin Fickweiler

The expedition is supported by:

Image

Image

Image