Een paar weken geleden zijn Jelle en ik in Chamonix geweest om te trainen voor de aankomende expeditie. Ons doel was een lange, grote route en het liefst een klassieker. Met lange routes wil je toch eigenlijk wel dat de condities in de route optimaal zijn, en dat is nou juist vaak het probleem. Vaak ligt er teveel sneeuw, is het te koud, teveel wind, lawinegevaar of is het juist te warm voor een bepaalde route.
In Chamonix was het heerlijk weer, er stond een warme f?hn wind en er lag super veel sneeuw. Zou de Frendo pijler in conditie zijn....? Uhm..nee.....
De Frendo lag vol met sneeuw waarbij de sneeuw waarschijnlijk onwijs zacht zou zijn..... bovenin misschien wat lawinegevaar? Afijn, na lang twijfelen besloten we maar dat de Frendo pijler klimmen terwijl die niet in conditie is een goeie training zou zijn.
Uiteindelijk is het een supermooie tocht geworden. De hele route hebben we de stijgijzers aangehouden. Soms kwamen we op rotsplaten met een dikke laag slush-puppy sneeuw waarin je met je bijlen totaal geen grip kreeg. We hebben uiteindelijk de rechter variant genomen. Hier heeft Jelle alle ijslengtes voorgeklommen omdat Jelle de betere vorm van de dag had en gewoon veel meer ervaring heeft in ijs. Na 14 hr klimmen stonden we zeiknat en verkleumd op de top. Een gesloopt en voldaan gevoel!!!