geschreven door Joost
Vrijdag 21 september 2012 vertrok ik naar Oostenrijk voor de eerste cursusweek van de opleiding tot Alpine-arts. En wel de zomercursus. Deze opleiding wordt sinds 1998 in Oostenrijk verzorgd door de Österreichischen Gesellschaft für Alpin- und Höhenmedizin in samenwerking met de Deutschen Gesellschaft für Berg und Expeditionsmedizin. Wereldwijd zijn er diverse lokaties waar je vergelijkbare cursussen kunt volgen. Deze zijn door de UIAA, de IKAR en de ISMM goedgekeurd. (UIAA: Union internationale des associations d’alpinisme – IKAR: Internationalen Kommission für alpines Rettungswesen – ISMM: International Society for Mountain Medicine).
Na volbrengen van deze cursus, die in Oostenrijk uit een zomer, een winter en voorjaars-deel bestaat, behaal je het diploma in Mountain Medicine (DiMM). Dit diploma is bedoeld voor artsen/medici die zorg willen dragen voor patiënten in bergachtige omgeving. Het geeft een goede medische en praktische basis voor bergredding. Dit diploma wordt aanbevolen indien je geïnteresseerd bent in het uitoefenen van het vak als Notarzt in de Alpen. En zeker indien je op de heli plaats wilt nemen. Wie als arts/hulpverlener expedities wil begeleiden, kan een extra cursus volgen. Heerlijk toch…met uitzicht op de Mount Everest mensen behandelen met Viagra tegen hoogteziekte.
Zo vertrok is dus na mijn avonddienst op de eerste hulp in Veldhoven richting de Alpen. Onderweg werd ik gelukkig wakker gehouden door een goed cd’tje en het helse licht van de flitspaal. Na een korte slaappauze langs de autobahn kwam ik rond 11u aan in Neustift im Stubaital. Helemaal klaar voor de aufstieg naar de Franz-Senn Hütte. Bagage mocht met de lift mee. We zijn niet voor niks arts toch?! Temidden van 60 Duitse, Oostenrijkse en 2 Nederlandse artsen werd de gehele week besteed aan lessen in hoogteziekte, helikopterreddingen, psychologie van het bergsteigen, kinder-alpinisme en natuurlijk het buitenspelen. Elke dag half zeven ontbijt, half acht naar buiten voor diverse activiteiten zoals rotsklimmen, abseilen, diverse demonstraties voor redding uit de wand en gletscheroefeningen. Veel lol dus. Alhoewel de Oostenrijkers duidelijker minder bang zijn voor abseilen dan de Hollanders. In ieder geval weer veel bijgeleerd. Nooit gedacht dat ik in een reddingscursus zelf aan 2 pikkels in een ijswand zou hangen. Na het buiten spelen was er dagelijks onderwijs van 16-22uur, onderbroken door een goede maaltijd. Kortom, een leerzame, sportieve en vooral drukke week. De 950euro zeker waard! Nu wachten op de voorjaarscursus in juni 2013.
Voor info: www.alpinaerzte.org
Het laatste stuk van de col wordt stijl. Ik vloek dat ik geen stijgijzers heb ondergedaan toen ik nog wat relaxter stond. Toch wel een beetje glad zo, zonder stijgijzers. Arjan gooit Janneke en mij een touwtje toe voor de laatste meters, toch wel relaxed. Als laatste kom ik op de Plateau du Couloir, een schouder van de Grand Combin. Janneke, Sil en Arjan hebben al een mooi pauzeplekje gevonden in het zonnetje. Ik kijk naar het dal aan de andere kant, waar wij een 1700m afdaling moeten maken naar de volgende hut, de Cabane de Chanrion. Ik vloek binnendsmonds, het hele dal ligt in de mist, die zich daar prima op zijn plek lijkt te voelen. We zijn er nog niet. De col die we zojuist hebben beklommen was de crux van de Haute Route, maar het afdalen kan door de wolken nog best een uitdaging worden. Het is nog vroeg en we hopen dat de opklaring die hüttenwird ons had verzekerd, snel zal komen. Een Italiaanse vlierbessentaart later besluiten we het erop te wagen en binden we de ski’s weer onder. 02 03 04 05 06 07 08 09 10 11
